... یه شب نسبتآ سرد...
بعد از شنیدن خبری که با تموم وجود دلت می خواست دروغ باشه...
ولی نبود!
بعد از شنیدن مدام ِ اینکه الا و بلا " بگو یادم تو را فراموش"...
ولی نگفتم!
بشینی و ول (!!) گردی کنی...
بنویسی و آروم اشک بریزی...
زُل بزنی به یه جا و درحالی که دلت می خواد هق هق گریه کنی ، نتونی...
سرده...
یه نگاه به ساعت می کنی و کم کم میری که بخوابی...
اما هنوزم حس می کنی داری منفجر می شی!
و آرزوی یه جای دنجی که کاش بود و می تونستی خالی شی...
هر چی فکر می کنی می بینی هیچ کاری از دستت بر نمیاد جز توکل...توکل به خدایی که همین نزدیکیست...
مطمئنم که توی این امتحان تنها نمی مونیم...
امتحان سخت ِ خیلی سخت!
ولی با صبر و توکل درست میشه...خدا کمک می کنه به مایی که توی این امتحان سخت هستیم و انشاالله که سربلند ازش بیرون میایم و واسه بقیه ش هم همون خدا بزرگه...

داشتم می گفتم!
میری که بخوابی (مثلآ!) ولی هنوزم داری میترکی...
نزدیک اذان صبحه و عاشق صدای اذانی که از کوچه میاد...
بالاخره یه راهی پیدا میشه واسه شکسته شدن ِ این بغض...واسه التماس و التماس به خدا...واسه سلامتیش...واسه خوب شدن ِ این...

سوئیشرتتُ می پوشی...
میری توی حیاط...
اشهد ان علی ولی الله...
زیر آسمون سیاه پر از ستاره....قشنگه..خیلی...
و بالاخره..............میترکه...............داد میزنی (اما جوری که بقیه بیدار نشن)
بلند بلند همراه با صدای اذونی که میاد یک بند میگی:

* امن یجیب المضطر و اذا دعاه و یکشف السوء *

من مطمئنم پایان ِ شب سیه سفیده.
شک ندارم که خدا گر ز حمکت ببندد دری ، ز رحمت گشاید در دیگری.
میدونم که همه چی درست میشه.

و الان فقط همین رو میگی که توکلت علی الله...

همین!

راستی..
من خوبم! و اینبار می خوام که باور کنی...

 بازم راستی!
تا اطلاع ثانوی دیگه نمی خوام بشنوم "چه خبر؟" فقط خواهشآ دعا فراموش نشه...

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
بعد نوشت : 9بهمن
امروز مصادف هست با تولد دوست گلم
زینت عزیز
که شاید مدت زیادی نیست باهاش آشنا شدم ولی توی همین مدت کوتاه هم خیلی چیزا ازش یاد گرفتم.
زینت جان خانومی تولدت همراه با آرزوهای توی این عکس مبارک...

راستی امروز تولد مامان خانوم گل هم هست...
با آرزوی سلامتی و طول عمر واسه شون
تولدشون مبارک!

 

نوشته شده در چهارشنبه 88/11/7ساعت 9:58 عصر توسط زهره نظرات ( ) |