درمورد اينکه سردرگمي انتظاراتت رو داري يه چيز طبيعيه به نظرم...هر کسي در اين موارد کمي سردرگمي رو داره و بايد براي خودش شفافشون کنه...و حتي اگر به تنهايي نتونست ، از کسي که مي تونه کمک بگيره...اما زهره جان! يه چيز مهمي هست توي زندگي واقعي! وقتي ميگم زندگي واقعي يعني کمي از حالت رويا گونه ش بيايم بيرون... از اون حالتي که هميشه در تصورمون مي سازيم و خانه اش رو آباد مي کنيم بيايم بيرون... توي زندگي واقعي، ارزشهاي بسيار بسيار محترمي هست که بايد بخاطرشون فداکاري کرد...(فداکاري يعني کمي از حد انتظار روياگونه ي زندگي کم کرد)! ...زندگي واقعي ِ شيرين ِ بي شيله پيله، قشنگي بزرگي داره ! و اونم اينه که خوب که واردش شدي و لمسش کردي ، روياهات رو هم ميسازه و بزرگتر مي کنه! اونوقته که با لذت هرچه تمامتر مي بيني هم پيراهني که ميخواستي به قد و قواره ش رسيده! هم تو به آرامش واقعي رسيدي! هم اينکه تازه ياد ميگيري روياهاي ديگري هم با جرئت بهشون اضافه کني! چون انتخاب درستي کردي!

من نميگم انتظاراتت به جا نيست...يا مهم نيست...نه! اتفاقا ميگم تو بايد انتظار داشته باشي چون حقته! چون حق هر آدميزاديه! اما سبک و سنگين کردنشون از اونا مهمتره! سنجيدنشون اگرچه کار سخت ولي خيلي مهمتره! سعي کن خوب بسنجي... يکطرفه به قاضي نري چون با رضايت يکطرفه ي خودت برميگردي! سعي کن اين پيراهن رو در تصورت جوري نگاه کني که بعدا" پشيمان و يا خداي نکرده شرمنده ي وجدان و درون خودت نشي...پشيماني وقتي پيش مياد که ببيني بد تصميم گرفتي...ببيني که ميتونستي منعطف تر باشي...فقط همونطور که گفتم زندگي رو همينجوري که هست ببين...واقعي ! با همه ي سختيهاش و شيريني هاي کنار ِ سختي هاش! مطمئن باش براي تويي که خلوص نيت داري شيريني هاش بيشتره! اينو بهت تضمين ميدم! اصن با ضمانت من وارد شو! مسئوليتش با من