زهره ي گل سرخم

مررررسيييي...باکلاسي از خودته عزيزم..

نبينم دخمل خوشگل من گريه کنه هااا..حتي بخاطر دل ديوانه اش..شوخي کردم ..ببخند..آها..اين خوبه

به همچنين..بسيار تا بسيار..مسرور مال يه لحظه شه..خرسند مال يه لحظه ي ديگش.

زهره جونم..خودتم ميدوني که اين وبلاگ هم مال خودته و وقتي با اين لحن صميميت با باقي بچه ها حرف ميزني غرق شادي ميشم..هميشه از حضورت احساس خوبي دارم.. پس با بودنت شادم کن.

راستي با حرکت انتحاري موافقم آخ که چه کيفي داره قيافش در هنگام ضايع شدن (دلم نيومد بگم انتحار با اينکه تنها کسي که تو تمام عمرم بهم ضربه زد ...ولي راضي نشد دلم..دلم مث دل مورچه ميمونه)..

محتاج به دعا و راه راست..پس التماس دعا بيشتر