شاعر مبارکت باد ناگاه روشنايي

شادا که بار ديگر از عشق ميسرايي

ميبينمت که مشتاق ، تن داده اي به اين درد

بي منت طبيبي ، بي حاجت دوايي

اينگونه دوست دارم دنبال دوست گشتن

نه هيچ جايگاهي نه هيچ رد پايي

من لحظه لحظه خود را گم کرده ام در اين راه

آئينه ام کجايي ؟ آئينه ام کجايي ؟

شعرم هميشه در خود حرفي نگفته دارد

زيرا که تا هميشه تو در نگفته هايي

ديوانگيست آري ، اما چه ميتوان خواست ،

جز ماجرا پسندي ، وقتي تو ماجرايي

يک بار ديگر اي عشق مشت مرا گره کن

تا در قفس بخوانم : "يا مرگ يا رهايي"

بهمني