سلام زهره جان
من شما رو دعوت مي کنم که وبلاگ طرفدارن و منتقدان اجرا تشريف بيارين و خوشحال ميشم نظر ارزشمندتون رو درباره ي سوالي که پرسيدم بدونم
سلام زهره
من بهترم. مرسي. تو حالت چطوره؟بلاگفا هم همچين امكاني داره. فقط براي وبلاگهاي بلاگفا.
مي دوستمت زهره سادات جان....آبجي خودم بيدي!پس چي!
اگر هم نخواي ما به زور خودمون رو مي چشبونيم...مزه داره ديگه
سلام.
خواهش مي کنم شما لطف داري.
آره عزيز. واقعي بود. يه کوچولوش واقعي يه کوچولوش مال ذهن نويسنده اش. به هر حال مهم مضمون بود که ايشالا گرفته باشي.
ببينيمتون بازم...
سلام زهره جون
ممنون بابت زحمتي كه كشيدي عزيزم
چه عجب شما قابل دونستين؟
سلام زهره جونم خوبي خواهري ؟
خاك تو سرم كنن چند وقته سرنزدم به وبلاگمون
همين جارو ميگم ها خونه اول و آخر من همين جايه عزيزم
چندروزه که گرفتار يک سري مسائل شخصي شدم از اون هايي
که آدم اصلا نميفهمه چه جوري پيش اومد و چه جوري شدو ميشه و
از اين حرفا ديگه ... تازه بهش مشغله فکري انتخاب رشته رو اضافه کن + گرفتاري هاي مجلس هاي خان داداش که از يک هفته جلوترش رفتن پيشواز عروسي
و ...
خلاصه شرمنده ديگه ... تو هم كه ميدونم اين روزا مشغول آماده شدن براي پايان ترم هستي موفق باشي عزيزم .
وقتي تصور مي كنم علي و فاطمه كه عاشق و معشوق هم بودند چي جوري از هم جدا شدند دلم ميگيره. مخصوصا علي چي جوري با اون هم مظلوميت پيكر همسرش را به خاك سپرد. غم سختي است از دست دادن معشوق. بعد آن علي ديگه روي خوشي را نديد.
خدايا...پرده از اين راز بردار
که مه را آسمان آن شب کجا برد...
کجا برد؟
کجا برد؟؟
کجا؟...
